Ooggetuige uit Makkinga (Persoon is bekend bij beheerder website)

Mijn moeder, inmiddels 83 jaar, heeft de oorlog bewust meegemaakt. Ze woonde met haar ouders broertjes en zusjes op een kleine boerderij in Makkinga.
Als met een diep grommend geluid Engelse bommenwerpers overvlogen om hun bommen op Duitse steden te gooien keek mijn pake  (mijn opa)  op de klok. Hij wist ongeveer hoe lang het duurde voor deze bommenwerpers terug kwamen. En als deze terug kwamen stortte er regelmatig een bommenwerper of jachtvliegtuig neer omdat deze door Duits afweergeschut of een Duits jachtvliegtuig geraakt was. pake wilde alert kunnen reageren als dit in de omgeving van hun boerderij plaats zou gaan vinden. En daarom werden mijn moeder en haar broertjes en zusjes om die tijd van bed gehaald. Als het gebrom van de vliegtuigen weer voorbij was mochten ze weer naar bed.

Bij mijn pake en beppe was een Duitse soldaat ingekwartierd. Hij moest slapen in het hooi omdat er in het huis geen ruimte was. Deze soldaat zat ook regelmatig in de kamer en dan had het 3 jarige zusje van mijn moeder op schoot en vertelde dat hij thuis ook een dochtertje van dezelfde leeftijd had. En dat hij al een jaar niets meer van haar vernomen had. Dat hij ook niet wilde dat er oorlog gevoerd werd maar dat hij wel moest. Hij waarschuwde ook mijn opa als er een paarden razzia zou komen. Pake kon het paard dan in de bos verstoppen zodat het niet in beslag genomen zou gaan worden.
Een paar dagen later liep het paard dan weer gewoon voor de melkwagen om de melk naar de zuivelfabriek te brengen.